سبدی هست در اندیشه من / که پر از گل بدهم هدیه به تو

غافل از آنکه تو خود نابتری / یک جهان گل بخورد غبطه ی تو . . .

.

.

.

هر جا دلت شکست

قبل رفتن ؛ خودت جاروش کن!

تا هر ناکسی منت دستای زخمیشو رو سرت نذاره . . .

.

.

.

همین مسیر را مستقیم بروی میرسی به دو راهی

یک راه به من ختم می شود ، آن دیگری به ختم من . . .

.

.

.

این روزها

شیر هم راضیه با دمش بازی کنن

ولی با دلش نه . . .

.

.

.

در گفتن و شنیدن جملۀ “دوستت دارم” چه هست ؟

که کسی که میگویـد عاشق تر میشود و کسی که میشنود بی تفاوت تر

.

.

.

از چهره ی افروخته شمعی داری / پیداست بنای قلع و قمعی داری

با هر کس و ناکسی نشستی جز من / زیبایی منحصر به جمعی داری . . .

 

.

.

.

باید از عشق بسازم غزلی قابل تو / غزلی ناب و صمیمانه به وزن دل تو

دلی از جنس بهار است که تقدیم تو باد / سبز باشی و دلت خانه ی پاییز مباد

.

.

.

بهترین لحظه ها وقتیست که بهترینها بیادت باشند

بهترین نیستم ولی بیادتم . . .

.

.

.

چه سخت است دلتنگ قاصدکی بودن در جاده ای

که در آن هیچ بادی نمی وزد . . .

.

.

.

نفس نمی کشد هوا ، قدم نمی زند زمین / سکوت می کند غزل ، بدون تو یعنی همین

.

.

.

دل را چو به عشق تو سپردم چه کنم ؟ / دل دادم و اندوه تو بردم چه کنم ؟

من زنده به عشق تو ام ای دوست ولیک / از آرزوی روی تو مردم چه کنم ؟

.

.

.

دستهایت؛

تنها بالشی است که وقتی سر بر او دارم

کابوس نمی‌بینم . . .

.

.

.

خدایا ، تمام خنده های تلخ امروزم را می دهم

یکی از آن گریه های شیرین کودکیم را پس بده . . .

.

.

.

ترجیح میدم یک حقیقت آزارم بده

تا اینکه یک دروغ آرومم کنه . . .

.

.

.

داور قلبم نه سوت دارد نه کارت قرمز

راحت باش

تا دلت میخواهد خطا کن . . .

.

.

.

میدانم از خود خواهی است که تو را برای خود می خواهم

و تو هم انقدر رئوفی که خود را متعلق به همه میدانی  . . . !

.

.

.

چیزی شبیه به “معجزه” است.

وقتی هر شب به خیر می گذرد

بی آنکه کسی به تو بگوید

“شب به خیر”